Ο σκαντζόχοιρος κι η αλεπού

Μια φορά και έναν καιρό

συνεννοηθήκανε ο σκατζόχερας με την αλεπού:

«Ξέρεις κανένα ψέμα», του λέει, «να πάμε να κλέψουμε σταφύλια;»

«Ξέρω», της λέει. «Εσύ;»

«Ου, ξέρω κι εγώ πολλά!...»

Πάνε να κλέψουνε, πιάνεται στο δόκανο η αλεπού.

«Τι ψέμα, θα μου πεις, να γλιτώσω;» ρωτάει το σκατζόχερα.

«Να κάμεις τη ψόφια», της λέει εκείνος.

Έρχεται τ' αφεντικό, βλέπει ψόφια την αλεπού, τη βγάνει από το δόκανο και την πετάει. Αμολιέται εκείνη, γλίτωσε...

Ξαναπάνε, έπειτα από μέρες, για σταφύλια.

Τώρα πιάστηκε στο δόκανο ο σκατζόχερας.

«Έλα», λέει της αλεπούς, «να μου πεις ένα ψέμα να σωθώ!».

«Τώρα», του λέει αυτή, «τα ξέχασα όλα!».

«Καλά», της λέει ο σκατζόχερας, «έλα τουλάχιστο πριν πεθάνω, να σου πω ένα μυστικό στ' αυτί».

Πάει εκείνη κοντά την δαγκώνει δυνατά στ' αυτί της ο σκατζόχερας, που να φύγει!..

Όσο που ήρθε τ' αφεντικό, άρπαξε την αλεπού και τη λιάνισε στο ξύλο.

Το σκατζόχερα τον άφησε και γλίτωσε.