Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα ποντικάκι πολύ δυστυχισμένο. Δεν
μπορούσε να βρει πουθενά φαγητό. Έψαχνε εδώ κι εκεί, αλλά δεν έβρισκε τίποτα να
φάει, μέχρι που αδυνάτισε πολύ.
Μια μέρα βρήκε ένα καλαθάκι γεμάτο καλαμπόκι. Στο καλαθάκι
υπήρχε μια μικρή τρυπούλα και από εκεί τρύπωσε μέσα. Μόλις που χωρούσε να
περάσει μέσα από την τρύπα.
Άρχισε να τρώει λαίμαργα το καλαμπόκι. Πω πω τι πείνα που
είχε το καημένο. Καθώς ήταν τόσο πεινασμένο, έφαγε πολύ, και συνέχιζε να τρώει
και να τρώει. Φούσκωσε σαν μπαλονάκι από το φαί μέχρι που χόρτασε.
Όταν προσπάθησε να σκαρφαλώσει έξω από το καλαθάκι, είδε ότι
δεν μπορούσε. Ήταν πολύ φουσκωμένη και δεν χωρούσε να περάσει από την τρύπα!
«Πώς θα σκαρφαλώσω;» σκέφτηκε τρομαγμένο. «Ωχ τι θα κάνω
τώρα;»
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή πέρασε ένας αρουραίος και άκουσε το
κλαψούρισμα του ποντικού.
«Ποντίκι», είπε ο αρουραίος, «αφού έφαγες ΤΟΣΟ πολύ και
φούσκωσες ΤΟΟΟΟΣΟ πολύ... περίμενε τώρα να ξαναγίνεις αδύνατο όπως ήσουν όταν
μπήκες, για να ξαναβγεις».
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου